Με λαμπρότητα η Επανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Κοσμά του Ερημίτου (Φωτο)

Με τη δέουσα μεγαλοπρέπεια εορταστάστηκαν στον Ιερό Καθεδρικό Ναό του Αγίου Τίτου η 53η Επέτειος Επανακομιδής της Τιμίας Κάρας του Αγίου Αποστόλου Τίτου Πρώτου Επισκόπου Κρήτης καθώς και ο 1ος Εορτασμός Επανακομιδής Ιερών Λειψάνων Αγίου Κοσμά του Ερημίτου και Ομολογητού.

Αξίζει να σημειωθεί πως το σκήνωμα του Αγίου Κοσμά επέστρεψε στην πατρίδα του, την Κρήτη, και στην Ι.Μ. Κουδουμά μετά από 960 χρόνια «εξορίας», αφού είχε κλαπεί το 1058 από Ενετούς εμπόρους οι οποίοι το μετέφεραν στην Βενετία και το κατέθεσαν στην Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου του Μείζονος.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ


Πηγή: Κείμενο – Φωτογραφίες: Νικόλαος Μαθιουδάκης e-mesara.gr, synaxipalaiochoriou.blogspot.com
Μοιραστείτε το Άρθρο:
  • Συνέχεια Άρθρου ▼
    Οι φτωχοί της Εκκλησίας

    Η διατροφή των φτωχών, η προστασία των αδικουμένων, η επιμέλεια των ξενιτεμένων, η βοήθεια των δοκιμαζομένων, η πρόνοια των ορφανών, η συμμαχία των χηρών, …αυτά είναι τα κειμήλια της Εκκλησίας, αυτοί είναι οι θησαυροί που της πρέπουν, και παρέχουν και σε μας την ευχαρίστηση και σε σας την ωφέλεια, ή μάλλον και σε σας την ευχαρίστηση και την ωφέλεια. (1)
    Αλλά τι λένε συνέχεια; «Έχει λεφτά η Εκκλησία». Και τι σε νοιάζει εσένα; Γιατί, αν δώσει κάποιος άλλος, δε θα σωθείς εσύ, ούτε αν παράσχει στους φτωχούς η Εκκλησία, θα εξαλείψεις εσύ τα δικά σου αμαρτήματα. 
    Αν λοιπόν γι’ αυτό δεν τους δίνεις, επειδή η Εκκλησία οφείλει να δώσει σε αυτούς που έχουν ανάγκη, τότε μήπως επειδή προσεύχονται οι ιερείς, δε θα προσευχηθείς εσύ; 
    Και επειδή νηστεύουν άλλοι, εσύ θα μεθάς συνέχεια; Δεν ξέρεις ότι ο Θεός δεν καθόρισε την ελεημοσύνη τόσο για τους φτωχούς, όσο για αυτούς που δίνουν; Αλλά υποπτεύεσαι τον ιερέα; Πολύ μεγάλη και αυτή η αμαρτία, αλλά δε θα σταθώ σε αυτό. Κάν’ τα μόνος σου όλα, και έτσι θα πάρεις διπλό μισθό. 
    Γιατί κι εμείς μιλάμε για την ελεημοσύνη, όχι για να τα φέρεις σε μας, αλλά για να τους βοηθάς μόνος σου. Γιατί αν τα προσφέρεις σε μένα, ίσως σε καταλάβει και η ματαιοδοξία, και πάλι αν σκανδαλισθείς καμιά φορά, θα αρχίσεις τις πονηρές υποψίες. Αν όμως όλα τα κάνετε μόνοι σας, θα απαλλαγείτε και από τα σκάνδαλα και από τις άτοπες υποψίες, και μεγαλύτερος θα είναι ο μισθός σας. (2)
    Όταν δεις το μέγεθος της περιουσίας της Εκκλησίας, σκέψου και τα κοπάδια των εγγεγραμμένων φτωχών, τα πλήθη των αρρώστων, τους σκοπούς των χιλιάδων δαπανών, υπολόγισε, μέτρα, κανείς δε θα σε εμποδίσει, αλλά έτοιμοι είμαστε να δώσουμε λογαριασμό για όλα… 
    Γιατί και η Εκκλησία για τη δική σας μικροπρέπεια αναγκάζεται να έχει αυτά που έχει σήμερα. Αν όμως τα κάναμε όλα κατά τους αποστολικούς νόμους, θα έπρεπε εισόδημα της Εκκλησίας να είναι η δική σας διάθεση, η οποία είναι και ταμείο ασφαλές και θησαυρός που δεν μπορούν να τον πάρουν οι κλέφτες. 
    Τώρα όμως όταν εσείς θησαυρίζετε επί της γης, και όλα τα κλείνετε στα ταμεία τα δικά σας, ενώ η Εκκλησία αναγκάζεται να δαπανά για τους συλλόγους των χηρών, για τους χορούς των παρθένων, για τη φιλοξενία των επισκεπτών, για τις ταλαιπωρίες των μεταναστών, για τις συμφορές των φυλακισμένων, για τις ανάγκες των αρρώστων και των λαβωμένων, και σε άλλες τέτοιες υποθέσεις, τι θα έπρεπε να κάνουμε; 
    Να τους αποστραφούμε όλους αυτούς, και να τους πετάξουμε στη θάλασσα; Και ποιος θα αντέξει να δει όλα αυτά τα ναυάγια; Τους οδυρμούς, τους θρήνους, τις κραυγές που θα ακούγονται παντού; (3)

    _________________

    Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου:
    (1) Απόσπασμα από το «Υπόμνημα εις τον Άγιον Ματθαίον» ΠΕ΄ 4 (PG 58, 762) (2) Απόσπασμα από το λόγο του αγίου «Εις την Α΄ προς Κορινθίους» ΚΑ΄ 6 (PG 61, 178) (3) Απόσπασμα από το λόγο του αγίου «Εις την Α΄ προς Κορινθίους» ΚΑ΄ 7 (PG 61, 179)
    ("Χριστιανική Φοιτητική Δράση") πηγή
    https://inpantanassis.blogspot.com/2016/05/blog-post_32.html
  • Συνέχεια Άρθρου ▼
    Ο Όσιος Παχώμιος ο Μέγας

    Ο Όσιος Παχώμιος γεννήθηκε το 292 μ.Χ. στην Κάτω Θηβαΐδα της Αιγύπτου από γονείς ειδωλολάτρες και έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορος Κωνσταντίνου του Μεγάλου (306 – 337 μ.Χ.). Στο στρατό, στον οποίο κατετάγη, γνωρίσθηκε με Χριστιανούς στρατιώτες και διδάχθηκε από αυτούς τα της Χριστιανικής πίστεως. Όταν δε απολύθηκε από τις τάξεις του στρατού, εγκατέλειψε τον κόσμο και αφού μετέβη στην Άνω Θηβαΐδα, βαπτίσθηκε και εκάρη μοναχός.

    Επιθυμώντας μεγαλύτερη ησυχία, για να αφοσιωθεί στην ερημική ζωή και την άσκηση, κατέφυγε στην έρημο και ετέθη υπό την πνευματική καθοδήγηση του περίφημου ησυχαστού Παλάμονος († 12 Αυγούστου), του οποίου έγινε τέλειος μιμητής.
    Μετά την κοίμηση του πνευματικού του πατέρα, περί το 320 μ.Χ., κατέφυγε σε έρημο νησίδα του Νείλου, στη νήσο Ταβέννη της Άνω Θηβαΐδος, όπου βοηθούμενος και από τον ασπασθέντα το μοναχικό σχήμα αδελφό του Ιωάννη, ίδρυσε μικρή μονή.
    Η φήμη της αγιότητας και της συνέσεώς του, είλκυσε πολλούς μοναχούς, εξαιτίας δε τούτου ολοένα και μεγάλωνε τη μονή του, ώστε σε διάστημα ολίγων ετών αυτή να αριθμεί περισσότερους από 14.000 μοναχούς. Έτσι ο Όσιος Παχώμιος έγινε ένας από τους μεγάλους οικιστές και ασκητές της ερήμου.
    Ο Όσιος Παχώμιος θεωρείται θεμελιωτής της κοινοβιακής οργανώσεως των ασκητών. Όπως φαίνεται από τη Λαυσαϊκή Ιστορία, βιβλίο που έγραψε ο Παλλάδιος περί το 420 μ.Χ., οι μοναχοί του Παχωμίου, που ονομάζονταν Ταβεννησιώτες, ζούσαν ανά τρείς σε μικρά οικήματα.

    Ο Όσιος Παχώμιος επέβαλε στους μοναχούς κοινή προσευχή κάθε πρωί και βράδυ (συνολικά βέβαια οι μοναχοί προσεύχονταν, σύμφωνα με τον Κανόνα, δώδεκα φορές την ημέρα και δώδεκα τη νύχτα), κοινή εργασία, κοινά έσοδα, κοινές δαπάνες, κοινά γεύματα και ομοιόμορφη ενδυμασία.
    Τά γεύματά τους αποτελούνταν από φυτικές τροφές και τυρί. Κατ’ αυτά οι μοναχοί δεν μιλούσαν μεταξύ τους καί, γι’ αυτό, συνεννοούνταν με νεύματα. Κάλυπταν δε τα πρόσωπά τους κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορούν να βλέπουν μόνο την τράπεζα. 

    Η ομοιόμορφη στολή τους αποτελείτο από τα εξής ενδύματα: λινό χιτώνα («λεβιτωνάριο»), που έφθανε λίγο κάτω από τα γόνατα και ζωνόταν με ζώνη, λευκό μαλλοφόρο ένδυμα αιγός ή προβάτου («μηλωτή»), επίσης ζωσμένο, που έφθανε ως τα γόνατα και είχε τη μαλλοφόρο όψη πρός τα έξω, κωνοειδές κουκούλιο, που στο πίσω μέρος έφθανε ως τους ώμους, και μικρό λινό ωμοφόριο («μαφόριον» ή «μαφόριον»), που κάλυπτε συνήθως τον αυχένα και τους ώμους. Υποδήματα σπανίως χρησιμοποιούσαν.
    Οι Ταβεννησιώτες μοναχοί κοιμούνταν καθήμενοι και κοινωνούσαν των Αχράντων Μυστηρίων κάθε Σάββατο και Κυριακή. Διαιρούνταν σε είκοσι τέσσερα τάγματα, καθένα από τα οποία χαρακτηρίζονταν με ένα γράμμα της αλφαβήτου, ανάλογα με την κατάσταση και τον τρόπο συμπεριφοράς εκείνων που το αποτελούσαν.
    Πνεύμα οργανωτικό και απαράμιλλος στην καθοδήγηση και διακυβέρνηση προσώπων και πραγμάτων, κατόρθωσε να διατηρήσει μεταξύ του πλήθους της περί αυτόν αδελφότητας πειθαρχία και αγάπη, φροντίζοντας ως φιλόστοργος πατέρας για τις πνευματικές και υλικές τους ανάγκες, διά δε των σοφών συμβουλών του και του παραδείγματός του να τους ενθερρύνει στον αγώνα πρός την αγιότητα. Λόγω της θεοσεβείας και της θεοφιλούς δράσεώς του ο Όσιος Παχώμιος προικίσθηκε από τον Θεό διά της χάριτος της θαυματουργίας και επιτέλεσε πλείστα όσα θαύματα.

    Τό 348 μ.Χ. περιποιούμενος ο ίδιος τους μοναχούς που ασθένησαν από πανώλη, αρρώστησε και ο ίδιος και μετά από λίγο πέθανε. Τον Όσιο Παχώμιο διαδέχθηκε στην ηγουμενία της μονής ο Όσιος Θεοδόσιος ο Ηγιασμένος († 16 Μαΐου).

    Απολυτίκιον. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον. Αγελάρχης εδείχθης του Αρχιποίμενος, Μοναστών τάς αγέλας Πάτερ Παχώμιε, πρός την μάνδραν οδηγών την επουράνιον, και το πρέπον ασκηταίς, εκείθεν σχήμα μυηθείς, και τούτο πάλιν μυήσας· νύν δε σύν τούτοις αγάλλη, και συγχορεύεις εν ουρανίαις σκηναίς.
    Κοντάκιον. Ήχος β’. Την εν πρεσβείαις. Τήν των Αγγέλων εν σώματι πολιτείαν, επιδειξάμενος Παχώμιε θεοφόρε, τούτων και της ευκλείας ηξίωσαι, τώ του Δεσπότου θρόνω, σύν αυτοίς παριστάμενος, και πάσι πρεσβεύων θείαν άφεσιν.
    Μεγαλυνάριον. Πάχος απορρίψας το γεηρόν, πρός γνόφον εισέδυς, των αύλων θεωριών· όθεν εκομίσω, τάς θεογράφους πλάκας, Παχώμιε παμμάκαρ, ζωής της κρείττονος.
    https://inpantanassis.blogspot.com/2020/05/blog-post_14.html
  • Συνέχεια Άρθρου ▼
    Όταν η καρδιά μας ποθεί το Θεό, Αυτός είναι και ο Κύριος της
    Μελέτημα 18ο Ο κάθε Χριστιανός οφείλει πάντοτε να θυμάται το Θεό και να Τον αγαπάει. Επειδή μ’ όποιο πράγμα έχει δεθεί η καρδιά μας, εκείνο μας τραβάει πάντα κοντά Του, και αυτό πρέπει να είναι ο Θεός. Κι όταν η καρδιά μας ποθεί το Θεό, Αυτός είναι και ο Κύριος της. Όχι μόνον όταν ευτυχούμε στη ζωή μας, αλλά και όλον τον άλλο χρόνο να προσευχόμαστε. «Πάντοτε να χαίρεσθε και συνέχεια να προσεύχεσθε», μας συμβουλεύει και ο Θείος Παύλος. Κατά την αποστολική υποθήκη ο καλός Χριστιανός ό,τι κάνει το κάνει για τη δόξα του Θεού. Έτσι κάθε πράξη και λόγος και κάθε ενέργεια αποτελεί νοερά προσευχή. «Προσεύχεται για μας πάντοτε ο νους, όταν ξεφράξουμε όλες τις διεξόδους της μνήμης για το Θεό, γιατί δουλειά του πρέπει να είναι οι θεάρεστες σκέψεις» λέει ο Άγιος Διάδοχος. «Ας μη προφασιζόμαστε λέγοντας πως είναι δυνατό να προσευχηθεί εκείνος που εργάζεται στις βιοτικές ασχολίες, αφού δεν μπορεί την ώρα της δουλειάς να πάει στο Ναό. Γιατί όπου και να είσαι μπορείς να προσευχηθείς. Κανένας τόπος δεν εμποδίζει και καμμιά ώρα δεν είναι ακατάλληλη. Κι αν τα γόνατα δεν κλίνεις κι αν το στήθος δεν χτυπήσεις και τα χέρια σου στον Ουρανό δεν σηκώσεις, αρκεί μόνο διάνοια καθαρή να δείξεις και δημιούργησες ό,τι χρειάζεται για προσευχή», γράφει ο Ιερός Χρυσόστομος. Φοβερός είναι και ο λόγος Γέροντος: «Αν ο μοναχός νομίζει πως μόνον όταν βρίσκεται σε στάση προσευχής, τότε μόνον προσεύχεται, ο μοναχός αυτός καθόλου δεν προσεύχεται». Απόσπασμα «Αδιαλείπτως προσεύχεσθε: 31 εντρυφήματα για την προσευχή» Αγιορείτη Μοναχού synaxipalaiochoriou.blogspot «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον με» 
    https://akrovolistishellas.blogspot.com/2025/05/blog-post_15.html
  • Συνέχεια Άρθρου ▼
    Αββάς Κασσιανός: Πως θα μπορέσουμε να νικήσουμε την υπερηφάνεια.
    Κεφάλαιο 9·  Θά μπορέσουμε να ξεφύγουμε από αυτή την παγίδα τού Πονηρού και Παγκάκιστου δαίμονα άν, για κάθε μιά από αυτές τις αρετές, στίς οποίες έχουμε την εντύπωση ότι έχουμε σημειώσει πρόοδο, μαζί με τον Αποστόλω, λέμε· «Μέ τή χάρη του Θεού είμαι εκείνο που είμαι… δεν κοπίασα εγώ, αλλά η χάρη του Θεού πού είναι μαζί μου με ενίσχυε» (Α´ Κορ. 15, 10) καί «ο Θεός είναι εκείνος που εργάζεται μέσα σας και το να θέλετε και το να ενεργείτε σύμφωνα μέ τήν αγαθή του θέληση» (Φιλ. 2, 13). ῾Ο Ίδιος ο δημιουργός της σωτηρίας μας επίσης λέει· «Εκείνος που μένει ενωμένος μ᾿ εμένα και εγώ μ᾿ εκείνον, αυτός θα φέρει πολύ καρπό, γιατί χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε» (᾿Ιωάν. 15, 5). ῾ Ο δε Ψαλμωδός λέει· «Εάν δεν θελήσει ο Κύριος να κτίσει την οικία, μάταια κοπιάζουν οι οικοδόμοι· αν ο Κύριος δέν περιφρουρήσει την πόλη, μάταια αγρυπνούν οι φύλακες. Αν ο Κύριος δεν σάς προστατεύει, μάταια ξυπνάτε νωρίς το πρωί για την εργασία σας» (Ψαλμ. 126, 1-2). Γιατί «τό έργο δεν εξαρτάται από τη θέληση ή από την προσπάθεια του ανθρώπου, αλλά από το έλεος του Θεού» (Ρωμ. 9, 16). Αββάς Κασσιανός (Από το βιβλίο, Ο Αββάς Κασσιανός, Συνομιλίες με τους Πατέρες της ερήμου» τ. Β΄. Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Καρέα). greekdownloads.wordpress 
    https://akrovolistishellas.blogspot.com/2025/05/blog-post_82.html