Ασκηταριά και αόρατοι ασκητές στο Αγιοφάραγγο - Συγκλονιστικές μαρτυρίες

Ορθόδοξος ασκητισμός στην Κρήτη. Ένα νησί γεμάτο βουνά, φαράγγια, απόμακρες χαράδρες, κατάλληλο για ασκητική ζωή, μακριά από πόλεις και ανθρώπους. Ένας τέτοιος τόπος είναι και το Αγιοφάραγγο. 80 χιλιόμετρα νότια του Ηρακλείου, κοντά στα κοσμοπολίτικα πλέον Μάταλα, βρίσκεται το Αγιοφάραγγο, ένα μοναδικής ομορφιάς φαράγγι που καταλήγει σε μια από τις κατ’ εμέ καλύτερες παραλίες της Κρήτης. Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότεροι λάτρεις του ελεύθερου κάμπινγκ και της αναρρίχησης, επιλέγουν το Αγιοφάραγγο για λίγες μέρες, προκειμένου να απολαύσουν την υπέροχη παραλία του και τη μοναδική άγρια ομορφιά του, μακριά από τη φασαρία του πολιτισμού.

Το Αγιοφάραγγο όμως δεν ήταν πάντα «δημοφιλής τουριστικός προορισμός». Το Αγιοφάραγγο, λόγω της απομονωμένης θέσης του, φιλοξένησε στις σπηλιές του πολλούς ορθόδοξους ασκητές που επέλεξαν να ζήσουν εκεί. Αποτελεί έναν από τους «ιερούς τόπους» της Κρήτης, ένας τόπος στον οποίο λέγεται πως κάποιοι ερημίτες φτάσανε λίγο πιο κοντά στο Θεό.

Στην περιοχή υπάρχουν πολλές σπηλιές που μαρτυρούν πως κάποτε ήταν κατοικήσιμες με κυριότερο το Γουμενόσπηλι, τη μεγαλύτερη σπηλιά για την οποία αναφέρει ο Νίκος Ψιλάκης στο βιβλίο του Μοναστήρια και ερημητήρια της Κρήτης, Ηράκλειο 1994, τόμ. Α΄, σελ. 236:

Στο Γουμενόσπηλιο έρχονταν μια φορά το χρόνο οι ασκητές, από τον Πρέβελη ως τον Κουδουμά [μοναστήρια, το ένα νότια Ρεθύμνου, το άλλο νότια Ηρακλείου]. Είχε 300 πέτρες γύρω γύρω και καθένας καθόταν στη δική του. Μετρούσανε κεφαλές και, αν έλειπε κανείς, ελέγανε: «Ο Θεός να τόνε συχωρέσει». Μόνο τότε, κάθε Λαμπρή, εθωρούσε ο ένας τον άλλο.

Λένε πως κάποιοι ασκητές έχουν φτάσει σε τέτοιο επίπεδο αγιότητας που πλέον έχουν γίνει αόρατοι στον κόσμο, εμφανιζόμενοι μόνο όταν εκείνοι επιθυμούν. Κατά καιρούς έχουν καταγραφεί μαρτυρίες από άτομα που έχουν δει ή και μιλήσει σε τέτοιους ερημίτες, που υποστηρίζεται πως υπάρχουν ακόμα και σήμερα, καλά κρυμμένοι από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Σύμφωνα με παράδοση, που είχε αφηγηθεί η μακαριστή και αγιασμένη γερόντισσα Συγκλητική, μεγαλόσχημη μοναχή στο Ρέθυμνο (ηγουμένη στο μικροσκοπικό μοναστήρι της Αγίας Τριάδας, στο λόφο του Τιμίου Σταυρού, εντός της πόλης του Ρεθύμνου), οι ασκητές αυτοί είναι υπεραιωνόβιοι, αφού παίρνουν παράταση από το Θεό να ζήσουν όσα χρόνια θέλουν. Η ίδια γερόντισσα είπε ότι με μια αόρατη ασκήτρια από το Αγιοφάραγγο είχε επικοινωνία ο άγιος γέροντας Κύριλλος Παναγιωτάκης από τα Ακούμια Ρεθύμνης (κοιμήθηκε 1986), εφημέριος της ίδιας μονής.

Από το ίδιο βιβλίο του Νίκου Ψιλάκη, αναφέρονται ακόμα δύο ιστορίες που αφορούν τους ερημίτες του φαραγγιού:

Σ’ ένα σπήλιο στο Μάρτσαλο εζούσε ένας ασκητής. Πηγαίνανε και του ζητούσαν ευλογία οι ανθρώποι, αλλά αυτός δεν εμφανιζότανε ποτέ. Έβγαζε μόνο το δαχτυλάκι του από μια τρύπα και σταύρωνε. Άνθρωπος δεν είδε ποτέ το πρόσωπό του.

Στον Άγιο Αντώνιο στο Αγιοφάραγγο μαζώνονται κάθε νύχτα οι ασκητές και λειτουργούνε. Τυχερός όποιος τους δει. Ένας παλιός ηγούμενος της Οδηγήτριας, σηκωνότανε τα μεσάνυχτα, πήγαινε και λέγανε πως πολλές φορές έπαιρνε κι αντίδωρο.

Η περιοχή του Αγιοφάραγγου έχει μια αύρα διαφορετική. Λέγεται πως τη νύχτα, που οι άνεμοι περνάνε το φαράγγι, μπορεί κανείς να ακούσει θορύβους σχεδόν απόκοσμους και πως καμιά φορά, μπορείς να ακούσεις τους αόρατους ασκητές να μιλάνε. Ναυτικοί που περνάνε με τα πλοία τους ανοικτά της παραλίας του φαραγγιού, λένε πως τα νερά του Αγιοφάραγγου λάμπουν από την αγιότητα των ασκητών.

Οι ασκητές, υπήρχαν επίσημα μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, όμως ακόμα και σήμερα λέγεται πως υπάρχουν αρκετοί ασκητές, που ζουν ανάμεσά μας. Υπάρχουν αρκετές μαρτυρίες, των οποίων η πηγή συχνά δεν αποκαλύπτεται για προφανείς λόγους. Σεβόμενοι τις επιλογές τους να μένουν μακριά από τα κοσμικά, οι κάτοικοι των γύρω περιοχών σέβονται τις επιλογές τους και σιωπούν. Μόνο θρύλοι και σκόρπιες μαρτυρίες κυκλοφορούν, που δε χρειάζεται να μπούμε καν στη διαδικασία να επιβεβαιώσουμε αν όντως ισχύουν ή όχι.

Σύμφωνα με μαρτυρίες ιερέων που κοινωνούν κάποιους από αυτούς, υπάρχουν δυο ασκητές οι οποίοι είναι ορατοί στους ανθρώπους. Μας διηγείται ο ιερεύς, ότι για να πάει να κοινωνήσει τον ασκητή Θεοδόσιο κάνει πορεία δυο με τρεις ώρες πάνω στα βουνά, πάνω σε μέρη δύσβατα και απρόσιτα. Όταν όμως φτάνει στο μέρος όπου ασκητεύει ο πατήρ Θεοδόσιος, μια ευωδία απλώνεται στην περιοχή.

Το ασκητήριο, δυο επί δυο. Ίσα- ίσα χωράει μέσα ο γέροντας Θεοδόσιος. Αλλά η καρδιά του χωράει όλη την κτίση, όλο τον κόσμο. Γιατί κοινωνεί και επικοινωνεί με τον κόσμο. Πως; Όταν ο ιερεύς πάει να κοινωνήσει τον γέροντα του δίνει χαρτιά με τα ονόματα ορισμένων ανθρώπων που χρήζουν βοηθείας. Έτσι ο γέροντας προσεύχεται διακαώς για αυτούς. Μας εξομολογείτε ο ιερεύς ότι το σώμα του γέροντα είναι γερασμένο αλλά το πρόσωπό του λάμπει σαν τον ήλιο. Σημαντικό δε είναι το γεγονός ότι, και άλλοι άνθρωποι έχουν συναντήσει τον γέροντα Θεοδόσιο, συζητώντας μαζί του ποικίλα θέματα.

Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία τους ιερέως που επικοινωνεί με τον γέροντα Θεοδόσιο, όταν τον ρώτησε: Γέροντα πόσοι ασκητές είστε εδώ; Ο γέροντας χαμογέλασε, και με γλυκιά φωνή του απαντά, «πολλοί».

Μια άλλη μαρτυρία λέει πως όταν είναι καιρός να κουρευτούν τα πρόβατα, τότε όλα τα ζώα και περισσότερο τα άγρια κατσίκια που ζουν στα Αστερούσια όρη, είναι κουρεμένα. Και αυτό είναι δείγμα ότι υπάρχουν και άλλοι πολλοί ασκητές στην εκεί περιοχή, τους οποίους τα άγρια ζώα υπακούν. Σύμφωνα με διάφορες μαρτυρίες έμπιστων ανθρώπων οι ασκητές οι οποίοι ζουν στα Αστερούσια όρη είναι περίπου 20, και αυτό το λέμε και πάλι με επιφύλαξη.

Ήταν κάποτε μια ομάδα νέων ανθρώπων και ήθελε να περιηγηθεί στα δύσβατα μονοπάτια των Αστερουσίων. Όταν σκοτείνιαζε, αποφάσισαν να φύγουν. Τότε ένας από την ομάδα είπε: «Είδατε προλαβαίναμε να κάνουμε την παράκληση του Αγίου Αντωνίου που μας είπε εκείνος ο καλόγερος πάνω στο βουνό». Τότε οι άλλοι ξαφνιάστηκαν και του είπαν ότι δεν συνάντησαν κανένα καλόγερο καθ’ όλη την διάρκεια του περιπάτου. Εκείνος δε, επέμενε ότι τον συνάντησαν και τους είπε να ψάλλουν μια παράκληση. Βλέπουμε λοιπόν ότι οι «αόρατοι ασκητές» εμφανίζονται μόνο σε αυτούς οι οποίοι έχουν καθαρή καρδιά και αγνό λογισμό.

Θαυμαστό είναι και το εξής γεγονός : Όταν ένας περιηγητής τραβούσε με την βιντεοκάμερά του το καταπληκτικό τοπίο στο Αγιοφάραγγο, η κάμερά του συνέλαβε ένα καλόγερο. Και με την περιέργεια που διακρίνει την ανθρώπινη φύση, πήγαινε από πίσω του και τον βιντεοσκοπούσε. Όταν λοιπόν έβαλε την κάμερα να παίξει αυτά που έγραψε, είδε ότι τράβηξε, όλα τα τοπία, τα βουνά, τα νερά, αλλά ο μοναχός έλλειπε από την λήψη. Τότε ξαφνιάστηκε και κατάλαβε ότι επιτελούνται θαυμαστά έργα εκεί, και οι μοναχοί θέλουν την απόλυτη ησυχία και γαλήνη. Δια τούτο και εξαφανίστηκε ο μοναχός δια θαύματος από την λήψη της βιντεοκάμερας.

Πηγή: blogreco – Επιμέλεια: Παπαγιαννάκης Δημήτριος
  • Συνέχεια Άρθρου ▼
    «Ο Καλός Πατέρας τρέφει τα παιδιά Του, από την γη ακόμη που βρίσκονται, με παραδεισένιες τροφές, και σκιρτάνε αγαλλόμενα - αναστάσεως ημέρα…»

    Αδύνατο είναι, να νιώσουμε την θεία παρηγοριά (την παραδεισένια γλυκύτητα), εάν δεν αποφύγουμε την κοσμική και εάν δεν πεθάνει τελείως το κοσμικό μας φρόνημα. 
    Θα πρέπει το κοσμικό φρόνημα, αφού πεθάνει, να γίνει φυτόχωμα, για να αναπτυχθεί μέσα μας το θείο φρόνημα, διότι οι θείες ηδονές δεν γεννιούνται από τις σωματικές ηδονές αλλά από τις σωματικές ωδίνες, που γίνονται στους αγώνες με επίγνωση και διάκριση για την αγάπη του Χριστού από τα φιλότιμα παιδιά Του, για να απεκδυθούν τον παλαιό τους άνθρωπο (τον κοσμικό).
    Ο Καλός Πατέρας τρέφει μετά τα παιδιά Του, από την γη ακόμη που βρίσκονται, με παραδεισένιες τροφές, και σκιρτάνε αγαλλόμενα -αναστάσεως ημέρα…, αφού φυσικά περάσανε την Μεγάλη Τεσσαρακοστή με αγώνες, την Μεγάλη Παρασκευή στον Σταυρό και, αναστηθήκανε πνευματικά και ζουν πια την Διακαινήσιμο συνέχεια. Δηλαδή δεν εορτάζουν μια φορά τον χρόνο Ανάσταση, αλλά συνέχεια Πάσχα, Κυρίου Πάσχα...
    Ο Καλός μας ο Θεός την ζωή του ανθρώπου την έκανε πολύ γλυκιά, με την καλή της έννοια, την πνευματική, αλλά μερικοί από μας την κάνουμε κόλαση με τις κακομοιριές μας, που δεν πετάμε από πάνω μας το κοσμικό φρόνημα, για να τα αντιμετωπίσουμε τα πράγματα πνευματικά. 
    Και τότε την κάνουμε την ζωή μας γλυκιά, με την κακή της έννοια, και δεν θέλουμε να πεθάνουμε ποτέ και όσο περνάνε τα χρόνια μας αυξάνει και το «αχ» της αγωνίας, και γεμίζει η ψυχή μας από άγχος.
    Φθάνουμε δηλαδή πολλές φορές, μερικοί ταλαίπωροι άνθρωποι, σε τέτοιο σημείο που θέλουμε να κρατήσουμε την ψυχή μας μέσα στην εκατόχρονη εξαντλημένη μας σάρκα με ορό και να λέμε «είναι γλυκιά η ζωή» και να τρέμουμε μην πεθάνουμε ενώ για έναν πεθαμένο κοσμικά και αναστημένο πνευματικά δεν υπάρχει, καθόλου αγωνία, φόβος και άγχος ποτέ, διότι και τον θάνατο τον περιμένει με χαρά, επειδή θα πάει κοντά στον Χριστό και θα αγάλλεται, και για το ότι ζει πάλι χαίρεται, διότι ζη πάλι κοντά στον Χριστό και νιώθει ένα μέρος της χαράς του Παραδείσου επί της γης και διερωτάται εάν υπάρχει ανώτερη στον Παράδεισο από αυτήν που νιώθει στην γη.

    Γέροντος Παϊσίου, Επιστολές, εκδ. «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος»,  Σουρωτή Θεσσαλονίκης, σελ. 45 πηγή
    https://inpantanassis.blogspot.com/2018/05/blog-post_76.html
  • Συνέχεια Άρθρου ▼
    «Η Αλήθεια που στάζει αίμα και δάκρυα».
    Κωφίδης Ευάγγελος
    «Άς μη ζητήσουμε την αλήθεια μόνο με τις ανθρώπινες δυνάμεις μας, αλλά με την ταπείνωση που σπάει τις αλυσίδες του ψεύδους.»
    Η Μάχη που Δεν ΣβήνειΌ,τι είναι ψέμα, είναι θάνατος. Ό,τι είναι αλήθεια, είναι ζωή. Η ψυχή που ζητεί τον Θεό, δεν αντέχει να ζή χωρίς να λατρεύη την Αγία Τριάδα, χωρίς να σέβεται το ιερό, χωρίς να προσκυνά το Σταυρό. Αλλά οι άνθρωποι, οι δούλοι του κόσμου τούτου, αγάπησαν το σκοτάδι περισσότερο από το φώς (Ιωάν. γʹ 19). Αγάπησαν το ψέμα, γιατί το ψέμα τους έδωκε την ψευδή ασφάλεια του να μη ομολογούν τις αμαρτίες τους.
    Ο Σταυρός της ΑληθείαςΗ αλήθεια δεν είναι απλώς μιά ιδέα· είναι ένα Πρόσωπο: ο Χριστός. Ο Κύριος Ιησούς, όταν ο Πιλάτος Τον ρώτησε «Τί εστιν αλήθεια;» (Ιωάν. ιηʹ 38), δεν απάντησε με λόγια. Η σιωπή Του ήταν η κραυγή της αλήθειας. Ο Θεός ήταν μπροστά στον άνθρωπο, και ο άνθρωπος δεν Τον γνώρισε. Ο Σταυρός ήταν η τελική απάντηση: η αλήθεια στάζει αίμα. Ο Χριστός εσταυρώθη, γιατί η αλήθεια είναι τόσο αγία, που οι άνθρωποι δεν την ανέχονται.
    Ο Πόνος της ΨυχήςΗ ψυχή που αγαπά τον Χριστό νιώθει πόνο. Πόνο γιατί βλέπει τον κόσμο να προσκυνά τα είδωλα της πλάνης. Πόνο γιατί ακούει ψέματα να λέγονται από ιερά βήματα. Πόνο γιατί αισθάνεται πως οι άνθρωποι έχουνε αλλάξει την δόξα του αφθάρτου Θεού με την φθορά του ψεύδους (Ρωμ. αʹ 23). Αλλά αυτός ο πόνος είναι ο σπόρος της βασιλείας των ουρανών. Όπως είπε ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: «Η καρδιά σου να καίγεται για τους ανθρώπους, αλλά μη τους κατηγορής. Ο Θεός δεν κατηγόρησε τον Αδάμ, μόνο του είπε: Που είσαι;»
    Ο Άγιος ΕλέγχοςΗ Εκκλησία είναι το φώς του κόσμου, αλλά αυτό το φώς καίει τους υποκριτές. Όπως ο Χριστός εμέμψατο τους Φαρισαίους, έτσι και σήμερα η Εκκλησία οφείλει να κηρύττει: «Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί!» (Ματθ. κγʹ 13). Αλλά αυτός ο έλεγχος δεν είναι μίσος· είναι αγάπη. Ο Χριστός εδίωξε τους Φαρισαίους, αλλά κλάιγε γι’ αυτούς. Ο Άγιος Σωφρόνιος ο Σαχάρωφ έλεγε: «Άν μισής τον αμαρτωλό, τότε ο διάβολος νίκησε. Αν μισής την αμαρτία, τότε ο Θεός νικάει μέσα σου.»
    Ο Εσχατος ΑγώναςΣτήν τελευταία ώρα της ιστορίας, ο αντίχριστος θα μιλήσει με λόγια γλυκά και θα δώσει ψεύτικη ειρήνη. Θα πείθει τους ανθρώπους πως το ψέμα είναι αλήθεια, και η αλήθεια είναι μίσος. Αλλ’ εκεί που ο κόσμος θα γελά, οι δούλοι του Θεού θα κλαίουν. Γιατί ξέρουν: μόνο η αλήθεια σώζει. Όπως έγραψε ο Άγιος Νικόλαος ο Βελιμίροβιτς: «Η υποκρισία είναι το κέλυφος του θανάτου.» Η ψυχή που αγαπά τον Χριστό πρέπει να είναι έτοιμη να σταυρωθή για την αλήθεια, γιατί μόνο ο σταυρός είναι η ανάσταση.
    Η Προσευχή της Αληθείας«Δός μου, Κύριε, δάκρυα για να κλάψω τις αμαρτίες μου. Δός μου φώς για να διακρίνω το ψέμα από την αλήθεια. Δός μου δύναμη να μισώ την αμαρτία, αλλά να αγαπώ τον αμαρτωλό. Δός μου την χάρι να μην φοβηθώ τον κόσμο, αλλά να φοβηθώ μόνο Εσένα. Αμήν.»
    «Η αλήθεια είναι ο Χριστός. Ο Χριστός είναι η ζωή. Όποιος αρνηθή την αλήθεια, αρνήθηκε την ζωή.» https://tasthyras.wordpress.com/2025/04/24/η-αλήθεια-πού-στάζει-αίμα-καί-δάκρ/#more-114443
    https://hristospanagia3.blogspot.com/2025/05/blog-post_477.html
  • Συνέχεια Άρθρου ▼
    Ψυχικά Ωφέλιμα: ′Είπε γέρων: ′Καλύτερα ο κόσμος να σε ξέρει ως αμαρτωλό, παρά ο Θεός να σε ξέρει ως υποκριτή′
    «Ελπίζω να προοδεύσετε σε αρετές. Κι αυτό θα συμβεί αν ζήσετε με προσοχή καί δεν αμελείτε την προσευχή του Ιησού. Γιατί είναι το κεφάλαιο και η αρχή όλων των αρετών. Τίποτα δεν μπορεί νά προφυλάξει τόσο την ψυχή από την είσοδο του πονηρού δαίμονα όσο η νοερά προσευχή τού Ιησού και η θερμή ικεσία»
    γ. Ιλαρίων  «Είπε γέρων: "Καλύτερα ο κόσμος να σε ξέρει ως αμαρτωλό, παρά ο Θεός να σε ξέρει ως υποκριτή» «Ο Χριστός είναι φίλος μας, είναι αδελφός μας, είναι ότι καλό και ωραίο. Είναι το παν. Αλλά είναι φίλος και το φωνάζει, Σας έχω φίλους, βρε, δεν το καταλαβαίνετε; Είμαστε αδέλφια. Βρε εγώ δεν είμαι δεν βαστάω την κόλαση στο χέρι, δεν σας φοβερίζω, σας αγαπάω. Σας θέλω να χαίρεσθε μαζί μου τη ζωή»
    Αγ. Πορφύριος orthodoxesnouthesies.blogspot synaxipalaiochoriou.blogspot 
    https://akrovolistishellas.blogspot.com/2025/05/blog-post_1.html