Ασκηταριά και αόρατοι ασκητές στο Αγιοφάραγγο - Συγκλονιστικές μαρτυρίες

Ορθόδοξος ασκητισμός στην Κρήτη. Ένα νησί γεμάτο βουνά, φαράγγια, απόμακρες χαράδρες, κατάλληλο για ασκητική ζωή, μακριά από πόλεις και ανθρώπους. Ένας τέτοιος τόπος είναι και το Αγιοφάραγγο. 80 χιλιόμετρα νότια του Ηρακλείου, κοντά στα κοσμοπολίτικα πλέον Μάταλα, βρίσκεται το Αγιοφάραγγο, ένα μοναδικής ομορφιάς φαράγγι που καταλήγει σε μια από τις κατ’ εμέ καλύτερες παραλίες της Κρήτης. Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότεροι λάτρεις του ελεύθερου κάμπινγκ και της αναρρίχησης, επιλέγουν το Αγιοφάραγγο για λίγες μέρες, προκειμένου να απολαύσουν την υπέροχη παραλία του και τη μοναδική άγρια ομορφιά του, μακριά από τη φασαρία του πολιτισμού.

Το Αγιοφάραγγο όμως δεν ήταν πάντα «δημοφιλής τουριστικός προορισμός». Το Αγιοφάραγγο, λόγω της απομονωμένης θέσης του, φιλοξένησε στις σπηλιές του πολλούς ορθόδοξους ασκητές που επέλεξαν να ζήσουν εκεί. Αποτελεί έναν από τους «ιερούς τόπους» της Κρήτης, ένας τόπος στον οποίο λέγεται πως κάποιοι ερημίτες φτάσανε λίγο πιο κοντά στο Θεό.

Στην περιοχή υπάρχουν πολλές σπηλιές που μαρτυρούν πως κάποτε ήταν κατοικήσιμες με κυριότερο το Γουμενόσπηλι, τη μεγαλύτερη σπηλιά για την οποία αναφέρει ο Νίκος Ψιλάκης στο βιβλίο του Μοναστήρια και ερημητήρια της Κρήτης, Ηράκλειο 1994, τόμ. Α΄, σελ. 236:

Στο Γουμενόσπηλιο έρχονταν μια φορά το χρόνο οι ασκητές, από τον Πρέβελη ως τον Κουδουμά [μοναστήρια, το ένα νότια Ρεθύμνου, το άλλο νότια Ηρακλείου]. Είχε 300 πέτρες γύρω γύρω και καθένας καθόταν στη δική του. Μετρούσανε κεφαλές και, αν έλειπε κανείς, ελέγανε: «Ο Θεός να τόνε συχωρέσει». Μόνο τότε, κάθε Λαμπρή, εθωρούσε ο ένας τον άλλο.

Λένε πως κάποιοι ασκητές έχουν φτάσει σε τέτοιο επίπεδο αγιότητας που πλέον έχουν γίνει αόρατοι στον κόσμο, εμφανιζόμενοι μόνο όταν εκείνοι επιθυμούν. Κατά καιρούς έχουν καταγραφεί μαρτυρίες από άτομα που έχουν δει ή και μιλήσει σε τέτοιους ερημίτες, που υποστηρίζεται πως υπάρχουν ακόμα και σήμερα, καλά κρυμμένοι από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Σύμφωνα με παράδοση, που είχε αφηγηθεί η μακαριστή και αγιασμένη γερόντισσα Συγκλητική, μεγαλόσχημη μοναχή στο Ρέθυμνο (ηγουμένη στο μικροσκοπικό μοναστήρι της Αγίας Τριάδας, στο λόφο του Τιμίου Σταυρού, εντός της πόλης του Ρεθύμνου), οι ασκητές αυτοί είναι υπεραιωνόβιοι, αφού παίρνουν παράταση από το Θεό να ζήσουν όσα χρόνια θέλουν. Η ίδια γερόντισσα είπε ότι με μια αόρατη ασκήτρια από το Αγιοφάραγγο είχε επικοινωνία ο άγιος γέροντας Κύριλλος Παναγιωτάκης από τα Ακούμια Ρεθύμνης (κοιμήθηκε 1986), εφημέριος της ίδιας μονής.

Από το ίδιο βιβλίο του Νίκου Ψιλάκη, αναφέρονται ακόμα δύο ιστορίες που αφορούν τους ερημίτες του φαραγγιού:

Σ’ ένα σπήλιο στο Μάρτσαλο εζούσε ένας ασκητής. Πηγαίνανε και του ζητούσαν ευλογία οι ανθρώποι, αλλά αυτός δεν εμφανιζότανε ποτέ. Έβγαζε μόνο το δαχτυλάκι του από μια τρύπα και σταύρωνε. Άνθρωπος δεν είδε ποτέ το πρόσωπό του.

Στον Άγιο Αντώνιο στο Αγιοφάραγγο μαζώνονται κάθε νύχτα οι ασκητές και λειτουργούνε. Τυχερός όποιος τους δει. Ένας παλιός ηγούμενος της Οδηγήτριας, σηκωνότανε τα μεσάνυχτα, πήγαινε και λέγανε πως πολλές φορές έπαιρνε κι αντίδωρο.

Η περιοχή του Αγιοφάραγγου έχει μια αύρα διαφορετική. Λέγεται πως τη νύχτα, που οι άνεμοι περνάνε το φαράγγι, μπορεί κανείς να ακούσει θορύβους σχεδόν απόκοσμους και πως καμιά φορά, μπορείς να ακούσεις τους αόρατους ασκητές να μιλάνε. Ναυτικοί που περνάνε με τα πλοία τους ανοικτά της παραλίας του φαραγγιού, λένε πως τα νερά του Αγιοφάραγγου λάμπουν από την αγιότητα των ασκητών.

Οι ασκητές, υπήρχαν επίσημα μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, όμως ακόμα και σήμερα λέγεται πως υπάρχουν αρκετοί ασκητές, που ζουν ανάμεσά μας. Υπάρχουν αρκετές μαρτυρίες, των οποίων η πηγή συχνά δεν αποκαλύπτεται για προφανείς λόγους. Σεβόμενοι τις επιλογές τους να μένουν μακριά από τα κοσμικά, οι κάτοικοι των γύρω περιοχών σέβονται τις επιλογές τους και σιωπούν. Μόνο θρύλοι και σκόρπιες μαρτυρίες κυκλοφορούν, που δε χρειάζεται να μπούμε καν στη διαδικασία να επιβεβαιώσουμε αν όντως ισχύουν ή όχι.

Σύμφωνα με μαρτυρίες ιερέων που κοινωνούν κάποιους από αυτούς, υπάρχουν δυο ασκητές οι οποίοι είναι ορατοί στους ανθρώπους. Μας διηγείται ο ιερεύς, ότι για να πάει να κοινωνήσει τον ασκητή Θεοδόσιο κάνει πορεία δυο με τρεις ώρες πάνω στα βουνά, πάνω σε μέρη δύσβατα και απρόσιτα. Όταν όμως φτάνει στο μέρος όπου ασκητεύει ο πατήρ Θεοδόσιος, μια ευωδία απλώνεται στην περιοχή.

Το ασκητήριο, δυο επί δυο. Ίσα- ίσα χωράει μέσα ο γέροντας Θεοδόσιος. Αλλά η καρδιά του χωράει όλη την κτίση, όλο τον κόσμο. Γιατί κοινωνεί και επικοινωνεί με τον κόσμο. Πως; Όταν ο ιερεύς πάει να κοινωνήσει τον γέροντα του δίνει χαρτιά με τα ονόματα ορισμένων ανθρώπων που χρήζουν βοηθείας. Έτσι ο γέροντας προσεύχεται διακαώς για αυτούς. Μας εξομολογείτε ο ιερεύς ότι το σώμα του γέροντα είναι γερασμένο αλλά το πρόσωπό του λάμπει σαν τον ήλιο. Σημαντικό δε είναι το γεγονός ότι, και άλλοι άνθρωποι έχουν συναντήσει τον γέροντα Θεοδόσιο, συζητώντας μαζί του ποικίλα θέματα.

Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία τους ιερέως που επικοινωνεί με τον γέροντα Θεοδόσιο, όταν τον ρώτησε: Γέροντα πόσοι ασκητές είστε εδώ; Ο γέροντας χαμογέλασε, και με γλυκιά φωνή του απαντά, «πολλοί».

Μια άλλη μαρτυρία λέει πως όταν είναι καιρός να κουρευτούν τα πρόβατα, τότε όλα τα ζώα και περισσότερο τα άγρια κατσίκια που ζουν στα Αστερούσια όρη, είναι κουρεμένα. Και αυτό είναι δείγμα ότι υπάρχουν και άλλοι πολλοί ασκητές στην εκεί περιοχή, τους οποίους τα άγρια ζώα υπακούν. Σύμφωνα με διάφορες μαρτυρίες έμπιστων ανθρώπων οι ασκητές οι οποίοι ζουν στα Αστερούσια όρη είναι περίπου 20, και αυτό το λέμε και πάλι με επιφύλαξη.

Ήταν κάποτε μια ομάδα νέων ανθρώπων και ήθελε να περιηγηθεί στα δύσβατα μονοπάτια των Αστερουσίων. Όταν σκοτείνιαζε, αποφάσισαν να φύγουν. Τότε ένας από την ομάδα είπε: «Είδατε προλαβαίναμε να κάνουμε την παράκληση του Αγίου Αντωνίου που μας είπε εκείνος ο καλόγερος πάνω στο βουνό». Τότε οι άλλοι ξαφνιάστηκαν και του είπαν ότι δεν συνάντησαν κανένα καλόγερο καθ’ όλη την διάρκεια του περιπάτου. Εκείνος δε, επέμενε ότι τον συνάντησαν και τους είπε να ψάλλουν μια παράκληση. Βλέπουμε λοιπόν ότι οι «αόρατοι ασκητές» εμφανίζονται μόνο σε αυτούς οι οποίοι έχουν καθαρή καρδιά και αγνό λογισμό.

Θαυμαστό είναι και το εξής γεγονός : Όταν ένας περιηγητής τραβούσε με την βιντεοκάμερά του το καταπληκτικό τοπίο στο Αγιοφάραγγο, η κάμερά του συνέλαβε ένα καλόγερο. Και με την περιέργεια που διακρίνει την ανθρώπινη φύση, πήγαινε από πίσω του και τον βιντεοσκοπούσε. Όταν λοιπόν έβαλε την κάμερα να παίξει αυτά που έγραψε, είδε ότι τράβηξε, όλα τα τοπία, τα βουνά, τα νερά, αλλά ο μοναχός έλλειπε από την λήψη. Τότε ξαφνιάστηκε και κατάλαβε ότι επιτελούνται θαυμαστά έργα εκεί, και οι μοναχοί θέλουν την απόλυτη ησυχία και γαλήνη. Δια τούτο και εξαφανίστηκε ο μοναχός δια θαύματος από την λήψη της βιντεοκάμερας.

Πηγή: blogreco – Επιμέλεια: Παπαγιαννάκης Δημήτριος
  • Συνέχεια Άρθρου ▼
    Περί απαλλαγής της κατακρίσεως τρείς τρόποι υπάρχουν
    Ο πρώτος, η προσευχή να παρακαλής θερμώς τον Κύριον να σε φωτίση να απαλλαγής του δεινού τούτου αμαρτήματος, το οποίον φθείρει και αφανίζει πάσας τάς άρετάς, διότι λέγει είς πατήρ την στιγμήν καθ' ήν θα ανοίξης το στόμα σου να κατακρίνης, νομίζε σεαυτόν νεκρόν εν πάσι τοίς έργοις σου. ( Ιωάννου της Κλίμακος, Λόγος Περί καταλαλιάς).Δεύτερος τρόπος, καθ' ήν ώραν αρχίζεις την κατάκρισιν, ένθυμήσου ότι λέγει ο Κύριος «μή κρίνετε, ίνα μη κριθήτε, μη καταδικάζετε, ίνα μη καταδικασθήτε». (Λουκάν 6, 37) και αμέσως να παύσης την κατάκρισιν.Καί τρίτος τρόπος, όταν αρχίζης να κατακρίνης, να γυρίζης την κατάκρισιν εις τον εαυτόν σου και να λέγης εγώ έπραξα τούτην ή εκείνην την αμαρτίαν, εγώ είμαι τοιούτος και τηλικούτος, αμαρτωλός υπέρ πάντας αμαρτωλούς· ούτω ποίησον ίνα σωθής.Οσιος Φιλόθεος Ζερβάκος.Άγωνιστής και ομολογητής της ΟρθοδοξίαςΕπιστολή 713 πρός κύριον Κωνσταντίνον Δρατσέλαν Τρίκαλλα – Θεσσαλίας
    Φιλόθεος γραφίδα 7 σελ. 180 Έκδοσις Ιεράς Μονής Ζωοδόχου Πηγής Λογγοβάρδας Πάρος 2024https://proskynitis.blogspot.com/2025/05/blog-post_72.html
    https://hristospanagia3.blogspot.com/2025/05/blog-post_7593.html
  • Συνέχεια Άρθρου ▼
    Μή θέλης να δείχνης σε όλους με λόγια την αγάπη σου, αλλά καλύτερα ζήτει από τον Θεόν να τους την φανερώση Εκείνος...
    «Μη θέλης να δείχνης σε όλους με λόγια την αγάπη σου, αλλά καλύτερα ζήτει από τον Θεόν να τους την φανερώση Εκείνος με τρόπο μυστικό. Διαφορετικά δεν θα σου επαρκέση ο χρόνος και για συνομιλίες και για κατάνυξι».
    Όσιος Ιωάννης της Κλίμακας, από το βιβλίο του ''Ουρανοδρόμος Κλίμακα'' https://proskynitis.blogspot.com/2025/05/blog-post_31.html
    https://hristospanagia3.blogspot.com/2025/05/blog-post_19.html
  • Συνέχεια Άρθρου ▼
    + Γερόντισσα Γαλακτία: Δύο είναι τα μεγάλα πάθη των ανθρώπων σήμερα. Η σάρκα και το χρήμα.
    (Από το προσωπικό της ημερολόγιο) «Δύο είναι τα μεγάλα πάθη των ανθρώπων σήμερα. Η σάρκα και το χρήμα. Τα σαρκικά τους κατεβάζουν πιο χαμηλά από τα ζώα. Τους κάνουν κόπρανα, λάσπη, βρωμιά, μαυρόπηλα με γλίτσα γεμάτη σκουλήκια, πώς να το περιγράψω δεν ξέρω… Το χρήμα όμως, τους κάνει σκληρούς σαν το ατσάλι. Ένας έκφυλος είναι πιο εύκολο να μετανοήσει. Νοιώθει κάποτε την βρώμα, την αηδία των πράξεών του, την παραμόρφωση, τις πληγές που βασανίζουν την ψυχή του και αποφασίζει και καθαρίζει το χοιροστάσιο. Κάνει απολύμανση στο στάβλο της ζωής του. Πώς; Με τον ποταμό των δακρύων της μετανοίας του… Λίγο καυτό δάκρυ σκοτώνει όλα τα μικρόβια της αμαρτίας, εξομολόγηση μετά και επουλώνει πλήρως η πληγή, λίγος αγώνας έπειτα και σβήνουν και οι κακές εικόνες από το νου! Όλα γίνονται λαμπίκος! Μη με παρεξηγήσετε που θα πω, πως υπήρξαν πόρνες που και τι δεν είχαν κάνει πάνω στο κορμί τους…Όμως, μπροστά στον ανθρώπινο πόνο λύγιζαν…Έδιδαν τα υλικά που κέρδιζαν για να φάνε πεινασμένα παιδιά την κατοχή στην Αθήνα! Ο Θεός τους το μέτρησε πολύ αυτό… Κάποιες πήραν Χάρη από αυτήν τους την γενναιοδωρία, έκλαψαν και μετανόησαν… Οι λεφτάδες όμως, δεν συγκινούνται ακόμη και τον γείτονά τους να δουν πως χαροπαλεύει μπροστά τους! Και τον συγγενή τους πολλές φορές. Πόσο μάλλον τον ξένο. Τον άγνωστο… Η κοπριά καθαρίζει με νερό σαν τους στάβλους του Αυγεία, μα το ατσάλι δεν ραγίζει, δεν σπάει με τίποτα όσα χτυπήματα και να του δώσεις…Και με τη βαριοπούλα που λέει ο λόγος να το χτυπάς, τίποτα δεν παθαίνει. Ούτε ένα ψιχαλάκι δεν ραγίζει, δεν μαλακώνει… Έτσι και κάθε φιλάργυρος γίνεται ολοένα και πιο σκληρός. Ούτε τα χτυπήματα της ζωής τον συνετίζουν… Όλα χρήμα τα βλέπει. Μένει μόνος, δεν χαίρεται τίποτα, ζει την κόλαση από αυτή την ζωή, τα βάζει εύκολα και με τον ίδιο τον Θεό, όταν στραβώσει κάτι και δεν πάνε καλά τα λεφτά του! Πως να ζήσει παράδεισο, αφού ο παράδεισος είναι η πίστη και αφοσίωση στο Θεό και η αγάπη, ο καλός λογισμός για τους άλλους ανθρώπους, η θυσία για τους άλλους; Κόλαση είναι η αποτυχία της αγάπης! Της πραγματικής αγάπης!» πηγή https://proskynitis.blogspot.com/2024/10/blog-post_13.html#more hristospanagia.gr 
    https://akrovolistishellas.blogspot.com/2025/05/blog-post_44.html
  • Συνέχεια Άρθρου ▼
    Άγιος Θεράπων επίσκοπος Κύπρου
    Μάρτυρας της Ορθοδοξίας. Ώφθης Θεράπων, οία θύτης του Λόγου,
    Ώφθης Θεράπων, και δι’ αίματος Πάτερ
    Διαβάζουμε στο συναξάρι του Αγίου Θεράποντος τη μνήμη του οποίου εορτάζει η Εκκλησία μας την 14η Μαΐου. Την καταγωγή του δεν γνωρίζομεν ακριβώς.  «Εκ τής Εώας» όπως σημειώνει ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης και κατ’ άλλους «εκ της τών Αλαμάνων χώρας», δηλαδή από περιοχή της σημερινής Γερμανίας. Άγνωστος και ο ακριβής χρόνος γεννήσεώς του. Εκτιμάται ότι έζησε τέλους 7ου ή αρχές του 8ου μ.Χ. αιώνος συμπέρασμα που προκύπτει  από την δράση κατά της αιρέσεως του θεοπασχητισμού και της εικονομαχίας. Από μικράν ηλικία έδειξε περιφρόνηση στα υλικά αγαθά και έδειξε κλίση προς τα θεία πράγματα ζών κατά το θέλημα του Κυρίου, ως πραγματικός Χριστιανός. Η αγιογραφία τον αναφέρει ως μοναχό ο οποίος αγωνίζεται να αρέσει στον Κύριο και ευχαρίστως δέχεται τον σταυρό Του. Διακρίθηκε για τους πνευματικούς αγώνες του και χειροτονήθηκε μεγαλόσχημος και ιερέας. Η Θεία Πρόνοια, μετά την κοίμηση του επισκόπου της περιοχής τον αναδεικνύει διάδοχό του, παρά την θέλησή του. Καθολικό το αίτημα των ανθρώπων της περιοχής. Υπακούει στην Θεία Πρόνοια. Ως επίσκοπος συνεχίζει το θεάρεστο έργο. «διδάσκαλος της Ορθοδοξίας ακριβέστατος, πράος, ελεήμων ορφανών πατήρ, χηρών υπερασπιστής, οδηγός τών πεπλανημένων, τών νοσούντων ιατρός και των θλιβομένων παραμυθίαν, και ήν ιδείν άπαντας χαίροντας και ευφραινομένους διά την πρόνοιαν και δικαιοσύνην αυτού».Επειδή ο άγιος Θεράπων ποίμανε κατά τον καλύτερο τρόπο την εκκλησία του Χριστού δημιουργεί το ζήτημα των εικόνων, την εικονομαχία. Ο Άγιος πολεμά γενναία την εικονομαχία και ονομάζει αιρετικούς ,ασεβείς, ασεβείς τους εικονομάχους. Οι εικονομάχοι τον συλλαμβάνουν τον βασανίζουν και ξεσχίζουν τις σάρκες του με σιδερένια νύχια. Ο ίδιος υποφέρει αλλά δεν διαμαρτύρεται ,αλλά απεναντίας λέγει στους βασανιστάς του.«Γιά την Αγία Εικόνα τού Χριστού, είμαι έτοιμος ακόμα και κομμάτια να γίνω». Εκείνοι συνεχίζουν και τον κλείνουν στη  φυλακή και τοποθετούν ισχυρά φρουρά έξω από το κελί . Το βράδυ Άγγελλος Κυρίου εμφανίστηκε στον Άγιο και του είπε «Σήκω καί μη φοβάσαι τίποτα. Ακούστηκε η προσευχή σου γνήσιε Μαθητή τού Χριστού». Το άλλο πρωί οι φύλακες έβγαλαν τον άγιο από τη φυλακή και άρχισαν να τον ειρωνεύονται, να τον δέρνουν και να τον προπηλακίζουν. Τότε ο Άγιος τους είπε «επειδή με ειρωνεύεστε και παραμένετε αδιόρθωτοι και μέ βρίζετε, έφθασε σέ σας η οργή του Κυρίου, και θα γίνετε όλοι παράλυτοι, ώστε από σάς, νά σωφρονιστούν και οι υπόλοιποι». Μόλις ο Άγιος τελείωσε τον λόγο του σχηματίστηκε στον ουρανό ένα είδος αστραπής και, όλοι παρέλυσαν και ο Άγιος με τη βοήθεια Αγγέλου μεταφέρθηκε στα Ιεροσόλυμα.        Επισκέφθηκε όλα τα ιερά προσκυνήματα για να λάβει χάρη και ευλογία. Για τα πολλά σημεία και θαύματα που επιτέλεσε οι κάτοικοι τον ανακήρυξαν, ζώντα , ως Μέγα και Θαυματουργό. Ένα από τα πολλά θαύματα: συνάντησε στο δρόμο, τυχαία την πορεία μιας κηδείας μικρού παιδιού εβραίας μάνας. Ο Άγιος σπλαχνίστηκε την μάνα που θρηνούσε σφόδρα και έκλαιγε. Πλησιάζει στο φέρετρο και απλώνοντας το δεξί του χέρι προς το παιδί είπε «Σήκω, στο όνομα τού Ιησού Χριστού, τον οποίον οι άνομοι Εβραίοι σταύρωσαν, επί ηγεμονίας Ποντίου Πιλάτου». Αμέσως το νεκρό παιδί αναστήθηκε και η μάνα προσκύνησε τα ίχνη του Αγίου και με δάκρυα χαράς παρακαλούσε τον Άγιο να βαπτίσει το παιδί και αυτήν. Το θαύμα αυτό όπως και πολλά άλλα έγιναν γνωστά στον κόσμο και η φήμη του Θεράποντος απλώθηκε παντού. Για να αποφύγει τον πειρασμό της υπερηφάνειας αποφάσισε να φύγει μακριά από τα Ιεροσόλυμα. Έτσι με πλοίο φθάνει στην Κύπρο.  Η φήμη τον ακολούθησε και εκεί. Φιλοξενηθείς από τον Σώσιο επειδή διαπίστωσε ότι αυτός και η σύζυγός του ήταν ασθενείς και ευσεβείς, μάλιστα η γυναίκα του ήταν 9 χρόνια  κατάκοιτος και επεκαλεσάμενος το όνομα του Κυρίου απέκτησαν την υγεία τους. Πολλοί κάτοικοι άρρωστοι κατέφευγαν στον Άγιο ο οποίος βάζοντας τα χέρια του στα κεφάλια των ασθενών με τη χάρη του Χριστού τους θεράπευε. Υπήρξε θερμός κήρυκας της αληθινής ορθόδοξης πίστης και σκληρός κριτής των αιρετικών. Μία μέρα ένας αιρετικός μη μπορώντας να αντιμετωπίσει με επιχειρήματα τον Άγιο άρχισε να τον ξυλοκοπά. Όταν μετά από ημέρες πήγε να ζητήσει συγνώμη από τον Άγιο, αυτός του ζήτησε να ασπαστεί τις ιερές εικόνες και να απαρνηθεί την αίρεση. Ο αιρετικός αρνήθηκε και ο Άγιος δεν τον συγχώρεσε. Είχε δει σε όνειρο τον Χριστό σε νηπιακή ηλικία να φορά λευκό χιτώνα ο οποίος ήταν σχισμένος από την κορυφή μέχρι τα πόδια και να τον πληροφορεί ΄ότι αυτός ο Αιρετικός και οι όμοιοί του διέρρηξαν τον χιτώνα Του με τα πιστεύω τους. Φυσικά όλη η Κύπρος θαύμασε το θάρρος ,την τόλμη και την αρετή του Αγίου. Ο τότε πρόεδρος του νησιού τον κάλεσε κοντά του και τον παρακάλεσε να μείνει κοντά του για να ωφεληθεί όλος ο Λαός και δέκτηκε  να γίνει Αρχιεπίσκοπος Κύπρου.¨ όλοι ήταν χαρούμενοι και ευχαριστημένοι γιατί εκτός από Επίσκοπος ήταν και ο   Ανάργυρος Ιατρός του νησιού. Μετά από πολλά χρόνια πολλά Άραβες επιδρομείς εισβάλουν στην Κύπρο. Λεηλατούν  και καίνε μοναστήρια και εκκλησιές. Βρίσκουν τον Άγιο Θεράποντα να ιερουργεί μπροστά στην Αγία Τράπεζα. Αυτό δεν τους εμποδίζει να τον σφάξουν πάνω στην Αγία Τράπεζα. Είναι 14 Μαΐου. Αμέσως θαυμαστό σημείο λαμβάνει χώρα. Ουράνιες θείες μελωδίες και  ένα ¨άκτιστο Φως κυκλώνει την Αγία Τράπεζα. Το γεγονός δίνει δύναμη και κουράγιο στους πιστούς στους δε Άραβες τους γεμίζει με φόβο και τύψεις. Οι πιστοί Χριστιανοί με ευλάβεια και με τις δέουσες τιμές κηδεύουν το άψυχο σώμα του μάρτυρα Αγίου Θεράποντα και στον χώρο αυτό κτίζεται ο πρώτος ναός στο όνομα του Αγίου.         Όταν μετά από αιώνες οι Άραβες θα πατούσαν τα αγιασμένα χώματα της Κύπρου εμφανίζεται σε όνειρο ο Άγιος και ζητά να μεταφερθούν τα οστά του στην Κωνσταντινούπολη. Πράγμα που έγινε στις 27 Μαίου. Κτίστηκε ναός προς τιμή του και αναβλύζουν θαύματα σε όσους επικαλούνται την αγία μνήμη του. Απολυτίκιον. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
    Θεραπεύσας ενθέω ζήλω τον Κύριον, αληθώς ανεδείχθης θεράπων τούτου πιστός· διό δέδοσαι ημίν τοίς τιμώσί σε, ακεσώδυνος πηγή, και πολυχεύμων ποταμός, θαυμάτων και ιαμάτων, Θεράπον Ιερομάρτυς· όθεν σε πάντες μακαρίζομεν. Κοντάκιον.  Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ.
    Τή ιερά και ζωηφόρω πηγή σου, πεποικιλμένη ποικιλία θαυμάτων, πάντες πιστοί προστρέχοντες πιστώς και ευλαβώς, πλούτον αρυόμεθα, εξαισίων θαυμάτων,καί φαιδρώς γεραίρομεν, τους σεπτούς σου αγώνας, ούς περ υπέστης υπέρ τού Χριστού, Ιερομάρτυς Θεράπον θαυμάσιε. Μεγαλυνάριον.
    Χαίροις ιερέων έμπνους εικών, Θεράπον παμμάκαρ, και Μαρτύρων ο κοινωνός· χαίροις ο πηγάζων, θαυμάτων θεία ρείθρα, σοφέ Ιερομάρτυς, τοίς ευφημούσί σε. Προσευχή προς τον Άγιο Θεράποντα Χαίρε Θεράπων Άγιε, της Εκκλησίας δόξα,
    Αλεμανίας γέννημα, καύχημα Ορθοδόξων.
    Στεκόμαστε όλοι εμείς στην θεία σου Εικόνα,
    Τα βάσανα είναι πολλά και σε παρακαλούμε.
    Έγινες φίλος του Χριστού και άξιος εδείχθης,
    Τα θαύματα αμέτρητα που κάνεις στο Όνομά Του.
    Ανέστησες νεκρό παιδί, έδιωξες τον καρκίνο,
    παράλυτους θεράπευσε η Θεία σου Εικόνα.
    Δαιμονισμένους γιάτρεψες μέσα εις τον Ναό σου,
    που η χάρη σου τον έκανε θείο Νοσοκομείο.
    Σ΄ όλον τον κόσμο Άγιέ μου να δίνεις την υγεία,
    να μας κρατά η Χάρη σου, στην του Χριστού πορεία.
    Σύντροφος γίνε δυνατός μέσα εις την ζωή μας,
    διώξε μας την κατάθλιψη που έγινε πνοή μας.
    Έλα μέσα στα σπίτια μας και χάρισε Γαλήνη,
    βουλιάζουμε στα πάθη μας και μες στην σκοτοδίνη.
    Σαν αετός παππούλη μας άνοιξε τα φτερά σου,
    όλου του κόσμου τα παιδιά κλείσε στην αγκαλιά σου.
    Μέσα εις την εντατική τον άνθρωπό μας σώσε,
    άπλωσε το χεράκι σου και την υγεία δώσε.
    Ας πάει και η Χάρη σου μες στα Νοσοκομεία,
    να διαλυθεί σαν σύννεφο η κάθε δυστυχία.
    Θεράπων είσαι Ιατρός, πηγή των ιαμάτων,
    και Ιεράρχης Άξιος, μεγάλων χαρισμάτων.
    Το λάδι απ’ το καντήλι σου μεγάλη ευλογία,
    όπου κι αν πέσει Άγιε, χαρίζει την Υγεία.
    Η θεία σου παράκληση σαν βάλσαμο τονώνει,
    μία χαρά ανείπωτη ποτέ να μην τελειώνει.
    Προστάτεψε τον κόσμο σου, Στύλε της Εκκλησίας,
    από κακή ενέργεια και του εχθρού μανίας.
    Μεγάλη είναι η Χάρη σου, μέγα και τ’ όνομά σου,
    ετούτην ώρα κάνε μας πνευματικά παιδιά σου.
    Με τόλμη να διαδίδουμε τον Λόγο του Κυρίου,
    να μην δειλιάσει η καρδιά, την ώρα μαρτυρίου.
    Με πρότυπο τον βίο σου, ασπίδα την Εικόνα,
    και όπλο τον Σταυρό Χριστού, αρχίζουμε αγώνα.
    Η Παναγιά να ευλογεί, εσύ να μας στηρίζεις,
    μέσα από την Εικόνα σου, πάντα να μας φωτίζεις.
    Πηγή: orthodoxianpress.com
                www.synaxarion.gr/ Μυργιώτης     Παναγιώτης
    Μαθηματικός 
    https://akrovolistishellas.blogspot.com/2025/05/blog-post_19.html